Het Bernini Mysterie

Leeservaringsverslag: Het Bernini Mysterie geschreven door Dan Brown

Toen ik de achterflap van het boek had gelezen, had ik niet gedacht dat ik het boek zo goed zou vinden. Een verhaal over wetenschap, religie en fantasie spreekt me niet echt aan. Normaal lees ik niet graag spannende boeken en lees ik enkel waargebeurde verhalen. Maar bij dit verhaal was het anders.

Telkens wanneer ik een hoofdstuk had gelezen vond ik het zo spannend dat ik meteen het vervolg wilde weten. Dan Brown gebruikte verschillende spanningstechnieken: cliffhangers, vooruitwijzingen, flashbacks, een onverwachte wending... Al wat je maar kan bedenken, zat erin. De plaats waar het verhaal zich afspeelt, de gedetailleerde beschrijving van de gebouwen, plaatsen, schilderijen... het is allemaal echt. Ook het verhaal van de illuminatie (de complottheorie) geloofde ik onmiddellijk. Dit vond ik ook spannend, want door deze vele kleine elementen lijkt het verhaal echt gebeurd. Ik kon dus uren in het boek blijven lezen.

De personages uit het boek lijken levensecht. Je hebt de slimme professor Langdon die in het begin niet echt  een durver is. Hij overwint toch al zijn angsten en kan zo als de held van het verhaal worden gezien en langs de andere kant de zelfzekere wetenschapster Vittoria. Deze twee personages staan in contrast met elkaar. Over deze combinatie is volgens mij hard nagedacht. Je ziet al in het begin van het boek dat deze twee personen iets voor elkaar gaan beginnen voelen gedurende het verhaal.

Ik vind het boek een echte aanrader.
Ik ga zeker nog andere boeken van Dan Brown lezen. Het is een fantastische schrijver.

Gedichtjes

Dit is het eerste gedicht dat ik vanbuiten moest kennen. Gedichtjes onthouden was voor mij niet zo moeilijk. Maar voor de klas staan, deed ik toen ook al niet graag.



















Dit gedichtje heb ik altijd een leuk en mooi gedicht gevonden. Ik vind het grappig. Sinds ik het heb geleerd, is het me steeds bijgebleven.

Mijn eerste zelfgeschreven verhaal

De wolf en roodkapje.

"Mama," zegt Roodkapje, " mag ik vandaag naar oma gaan?"
"Ja," zegt mama, " ga maar."
Roodkapje loopt in het bos, daar is de wolf. Roodkapje schrikt en loopt weg. Daar is het huisje van oma. Roodkapje klopt op het deurtje.
"Kom maar binnen," zegt de wolf. Roodkapje komt naar binnen. Roodkapje schrikt als ze de wolf ziet. Waar is oma?





Dit heb ik geschreven toen ik in het eerste leerjaar zat. Ik was toen 7jaar.

Norwegian Wood

Leeservaringsverslag: Norwegian Wood geschreven door Haruki Murakami

Het boek is vertaald uit het Japans naar het Nederlands door Elbrich Fennema. Ik vind het niet leuk om vertaalde boeken te lezen. Het was de eerste keer dat ik een boek van deze schrijver las. Ik wist niet wat ik moest verwachten. Toen ik de omslag van het boek zag en de achterflap had gelezen, dacht  ik dat het een heel romantisch verhaal zou zijn. Maar na het lezen van het boek bleek het wel romantisch maar niet op de manier waarop ik het had verwacht.
De eerste hoofdstukken waren moeilijk te begrijpen. Je wist niet goed waar de schrijver naar toe wou, het was wat langdradig. Maar naarmate het verhaal verder ging, las het  boek vlotter en begreep ik het beter. Sommige gebeurtenissen uit het boek kunnen zich ook afspelen in het  dagelijks leven. Dit was voor mij positief want zoals je weet, lees ik graag waargebeurde verhalen. De gebeurtenissen in het leven van Watanabe volgen zich zo snel na elkaar op dat het toch heel onwaarschijnlijk lijkt. De jongeman krijgt te maken met zelfdoding, ziektes en overlijdens, schizofrenie,... Moest ik dit in mijn jonge leven meemaken, ik zou er heel depressief van worden net zoals hij na een nieuw drama. Ik hoop dat ik dit nooit moet meemaken. In sommige andere boeken die ik tot nu toe gelezen heb, komen deze problemen ook naar boven. Maar meestal blijft het beperkt tot één aspect. Goede voorbeelden zijn de boeken van Dirk Bracke en Helen Vreeswijk. Daarom vind ik de boeken van deze schrijvers leuker om te lezen. Deze verhalen komen minder hectisch over.
De personages in het boek zijn levensecht. Ze nemen, zoals andere mensen in het dagelijkse leven, soms ondoordachte beslissingen. Een goed voorbeeld, vind ik: Naoko gaat naar een open instelling in plaats van een gesloten instelling, daar had men haar misschien beter kunnen begeleiden en helpen. Het hele verhaal is een flashback. Het boek leest vlot maar is langdradig. De schrijver besteedt veel aandacht aan het beschrijven van de landschappen en de erotische/romantische scènes. Ik vind de hoofdstukken ook te lang. Na het boek heb ik de film bekeken. Ik vind het boek veel aangenamer om te lezen dan de film te bekijken.